Joop Akker

Thea Ornsteins terugtreden als voorzitter leek ons een goed moment om eens een blik te werpen op haar Messiaans-Joodse stamboom. We beginnen op 20 december 1867, de dag waarop Josef Ornstein en Mina Marcusohn verblijd worden met de geboorte van een zoon, die ze Gottlieb noemen.

Joop Akker

Rabbijn Salomon Duijtsch (1734-1795) was een van de vele Joden voor wie Jesaja 53 een eyeopener was. In zijn autobiografie ‘De wonderlijke leiding Gods’ vertelt de rabbijn hoe hij, toen hij nog in Hongarije woonde, eens in gebed verzonken was en een stem hoorde die hem vertelde dat al zijn goede werken hem niet hielpen, “maar u moet komen tot de gekruisigde Christus”. Duijtsch maakt vervolgens een reis door Europa in de hoop te ontdekken wie deze gekruisigde Christus is.

Simeon Klompmaker

Mijn oma was elf jaar toen de oorlog uitbrak en net als Anne Frank groeide ze op in Amsterdam. Haar naam was Victorina Roosje Jacobs en ze was een kleindochter van Abraham en Esther de Lange-Cracau, een familie uit Elburg. Haar andere opa was Victor Jacobs, een neef van Aletta Jacobs.

Lini Akker-de Leeuw

Ik werd geboren in Winterswijk in 1918. Vanwege mijn Joods-zijn moest ik in 1942 onderduiken. Mijn eerste adres was in Winterswijk. Daar moest ik na een paar maanden weg omdat de mensen me niet langer durfden te houden.

Dr. Jan Slomp

Op vrijdag 25 september 2020 overhandigde ik de werkbijbel van mijn vader, ds. Frits Slomp, aan het Nationaal Onderduikmuseum in Aalten. De directie van het museum had mij gevraagd of de Bijbel van mijn vader nog bestond en zo ja of die dan in het museum mocht komen liggen. Maar al te graag gaf ik deze Bijbel aan het museum. Er staan geen eigen kanttekeningen in dit exemplaar. Ds. Slomp streepte nooit in boeken, laat staan in een heilig boek als de Bijbel.

Terry Brooks

De bevolking van Nieuw-Zeeland is iets meer dan 5 miljoen groot en naar schatting zijn er ongeveer 5.000 Joodse mensen. Bovendien zijn er waarschijnlijk veel mensen met een Joodse afkomst, die zich alleen niet Joods voelen. Er zijn reform, progressieve en orthodoxe synagogen in enkele van de belangrijkste centra.

Joop Akker

Op 7 augustus was er voor het eerst sinds 2011 weer een vergadering van het uitvoerend comité van de International Messianic Jewish Alliance (IMJA). Deelnemers waren de leden van het dagelijks bestuur en de voorzitters van de aangesloten landelijke verenigingen van Messiasbelijdende Joden, of hun vertegenwoordigers. Het was voor het eerst in de geschiedenis online vanwege de coronabeperkingen en het ontbreken van de financiële middelen om elkaar fysiek te ontmoeten. Ik nam de honneurs waar voor onze voorzitter, die wegens vakantie verhinderd was.
16 personen uit 12 verschillende landen namen deel. Hieronder Argentinië, Canada, Colombia, Duitsland, Engeland, Mexico, Nieuw-Zeeland, Uruguay, de VS en Zwitserland. Ook Israël was vertegenwoordigd door haar voorzitter Chanan Lukatz.

Yeanette Levy

We houden vast aan onze visie om de boodschap van Yeshua naar alle Joden van Mexico te brengen, en om alle Joden en alle gelovigen in Yeshua te verenigen in de Messiaans-Joodse vereniging van Mexico.

Sinds 1990 houden we jaarlijks onze 5-daagse Mashiach-conferentie in het Sheraton Hotel van Puerto Vallarta. Daarbij nodigen we altijd vier rabbi’s of Messiaanse leiders uit als sprekers. Vanwege de corona-pandemie moesten we onze conferentie dit jaar uitstellen naar 2021.

Joop Akker

Fritz Majer-Leonhard (1915-1995) was jarenlang de voorzitter van de Duitse vereniging van Messiasbelijdende Joden, waarvan na de Tweede Wereldoorlog nauwelijks meer iets was overgebleven. Wanneer we hem ontmoetten tijdens internationale bijeenkomsten drukte hij zijn gevoelens vaak uit met Paulus’ woorden “Wij worden in alles verdrukt, maar niet in het nauw gebracht; wij zijn in twijfel, maar niet vertwijfeld.” Hij mocht nog net meemaken dat in deze situatie een keer ten goede kwam nadat, na de val van de Berlijnse Muur, de Duitse regering in 1991 besloten had om de Russische Joden van Duitse afkomst in de gelegenheid te stellen naar Duitsland terug te keren. 

Pieter A. Siebesma

Nathan Levi Berlijn (1903-1999) uit Rotterdam kwam na de geboorte van hun oudste dochter eind van de jaren twintig tot een levend geloof in de Messias. Samen met zijn niet-Joodse vrouw raakte hij betrokken bij het werk van de ‘Nederlandsche Vereeniging van Joden-Christenen’ (NVJC) en bereidde zich voor op emigratie naar Palestina om daar in een Joods-christelijke kibboets te gaan werken. Door de onzekere politieke situatie ging dit niet door en kwamen ze in Soest terecht.