Dr. Jan Slomp

Op vrijdag 25 september 2020 overhandigde ik de werkbijbel van mijn vader, ds. Frits Slomp, aan het Nationaal Onderduikmuseum in Aalten. De directie van het museum had mij gevraagd of de Bijbel van mijn vader nog bestond en zo ja of die dan in het museum mocht komen liggen. Maar al te graag gaf ik deze Bijbel aan het museum. Er staan geen eigen kanttekeningen in dit exemplaar. Ds. Slomp streepte nooit in boeken, laat staan in een heilig boek als de Bijbel.

Terry Brooks

De bevolking van Nieuw-Zeeland is iets meer dan 5 miljoen groot en naar schatting zijn er ongeveer 5.000 Joodse mensen. Bovendien zijn er waarschijnlijk veel mensen met een Joodse afkomst, die zich alleen niet Joods voelen. Er zijn reform, progressieve en orthodoxe synagogen in enkele van de belangrijkste centra.

Joop Akker

Op 7 augustus was er voor het eerst sinds 2011 weer een vergadering van het uitvoerend comité van de International Messianic Jewish Alliance (IMJA). Deelnemers waren de leden van het dagelijks bestuur en de voorzitters van de aangesloten landelijke verenigingen van Messiasbelijdende Joden, of hun vertegenwoordigers. Het was voor het eerst in de geschiedenis online vanwege de coronabeperkingen en het ontbreken van de financiële middelen om elkaar fysiek te ontmoeten. Ik nam de honneurs waar voor onze voorzitter, die wegens vakantie verhinderd was.
16 personen uit 12 verschillende landen namen deel. Hieronder Argentinië, Canada, Colombia, Duitsland, Engeland, Mexico, Nieuw-Zeeland, Uruguay, de VS en Zwitserland. Ook Israël was vertegenwoordigd door haar voorzitter Chanan Lukatz.

Yeanette Levy

We houden vast aan onze visie om de boodschap van Yeshua naar alle Joden van Mexico te brengen, en om alle Joden en alle gelovigen in Yeshua te verenigen in de Messiaans-Joodse vereniging van Mexico.

Sinds 1990 houden we jaarlijks onze 5-daagse Mashiach-conferentie in het Sheraton Hotel van Puerto Vallarta. Daarbij nodigen we altijd vier rabbi’s of Messiaanse leiders uit als sprekers. Vanwege de corona-pandemie moesten we onze conferentie dit jaar uitstellen naar 2021.

Joop Akker

Fritz Majer-Leonhard (1915-1995) was jarenlang de voorzitter van de Duitse vereniging van Messiasbelijdende Joden, waarvan na de Tweede Wereldoorlog nauwelijks meer iets was overgebleven. Wanneer we hem ontmoetten tijdens internationale bijeenkomsten drukte hij zijn gevoelens vaak uit met Paulus’ woorden “Wij worden in alles verdrukt, maar niet in het nauw gebracht; wij zijn in twijfel, maar niet vertwijfeld.” Hij mocht nog net meemaken dat in deze situatie een keer ten goede kwam nadat, na de val van de Berlijnse Muur, de Duitse regering in 1991 besloten had om de Russische Joden van Duitse afkomst in de gelegenheid te stellen naar Duitsland terug te keren. 

Pieter A. Siebesma

Nathan Levi Berlijn (1903-1999) uit Rotterdam kwam na de geboorte van hun oudste dochter eind van de jaren twintig tot een levend geloof in de Messias. Samen met zijn niet-Joodse vrouw raakte hij betrokken bij het werk van de ‘Nederlandsche Vereeniging van Joden-Christenen’ (NVJC) en bereidde zich voor op emigratie naar Palestina om daar in een Joods-christelijke kibboets te gaan werken. Door de onzekere politieke situatie ging dit niet door en kwamen ze in Soest terecht.

Nathan Levi Berlijn

Er deden heel wat optimistische geruchten de ronde in het door de nazi's bezette Nederland. De Amerikanen waren al over de Rijn. Het Franse geallieerde leger marcheerde veel Duitse steden binnen en het Canadese leger heroverde veel Nederlandse steden. 0p 8 mei waren ze Amsterdam binnengetrokken. Het scheen ons toe dat nu het juiste tijdstip was gekomen om de grote bus oranje verf aan te breken, die tot dan toe nog steeds verstopt stond in de kelder. We hadden het er druk mee om de rood-wit-blauwe en ook oranje kralen te schilderen, teneinde er zeker van te zijn dat de halskettingen op tijd klaar waren. We moesten echter voorzichtig blijven, en ze niet té vroeg verkopen, maar ook niet te lang wachten. We wisten dat, zodra de bevrijding een feit zou zijn, de Nederlandse bevolking heel graag haar loyaliteit zou willen tonen aan koningin en vaderland en bereid zou zijn alles te dragen waar de nationale kleuren in zaten.

Richard Harvey

De vorige keer zagen we hoe Messiaanse Joden in Engeland zich vanaf het begin van de 19e eeuw steeds bewuster werden van hun Joodse identiteit. In dit tweede en laatste deel vertelt Richard over hun verhouding tot kerk en synagoge vandaag de dag (red.).

Richard Harvey

Sinds de komst van Joodse mensen in Engeland (1066) is er een klein maar niet onaanzienlijk aantal Joodse gelovigen in de Messias in dit deel van de wereld geweest. In 1232 stichtte koning Henry III een tehuis voor ‘bekeerde’ Joden in Londen, Domus Conversorum, dat bleef bestaan tot 1891. Het verschafte veiligheid en voorzag in het levensonderhoud van die Joden die zich tot het christendom hadden bekeerd. Maar hen werd niet toegestaan om als Joden te blijven leven. Soortgelijke instellingen volgden in Bristol, Oxford en Greenwich, en stonden open voor ieder Joods persoon die christen was geworden. Na de verdrijving van alle Joden uit Engeland in 1299 waren zij de enigen die mochten blijven.

Joop Akker

Vorige maand verscheen Messiasbelijdende Joden door de eeuwen heen, geschreven door Pieter Siebesma. Het is, bij mijn weten, het eerste Nederlandstalige boek dat een overzicht geeft van 2000 jaar Messiasbelijdende Joden. Het is uitgekomen ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van de Stichting Steun Messiasbelijdende Joden.
In dit boek komt u niet alleen bekende namen tegen zoals Isaäc Da Costa, Heinrich Heine en Karl Marx maar ook een groot aantal minder bekende personen. We ontmoeten mensen van wie we veel kunnen leren en anderen die ons leren hoe het niet moet.