Victor Buksbazen
Van 19-21 mei viert de synagoge Sjavoe’ot of het Wekenfeest. Gelijktijdig viert de Kerk het Pinksterfeest. Eenzelfde situatie als zo’n 2000 jaar geleden toen tijdens Sjavoe’ot de Heilige Geest uitgestort werd op de apostelen en ongeveer 3000 anderen.
Op diezelfde dag bracht een priester in de tempel een bijzonder offer: een beweegoffer van twee langwerpige gezuurde broden. Een toevallige samenloop van omstandigheden? Of heeft dit ons Messiasbelijders iets te zeggen?
Pesach en Sjavoe’ot in de tempel
Drie keer per jaar moesten de Israëlieten voor God in Zijn heilige tempel in Jeruzalem verschijnen. Dat was met Pesach, waarbij de uittocht uit Egypte herdacht werd, Sjavoe’ot , het oogstfeest van de tarwe, en Soekkot met zijn loofhutten ter herinnering aan Israëls woestijnreis.
In Leviticus 23:11 lezen we dat op de morgen na de sjabbat van Pesach de priester de garve van de eerste gerstoogst als beweegoffer naar de tempel moest brengen. Dit symboliseerde het begin van de nieuwe oogst. Hoe profetisch gingen deze woorden in vervulling toen de Messias daags na de sjabbat van Pesach zou opstaan als eersteling van de doden (1 Cor. 15:20).
Bij de viering van het Wekenfeest, vijftig dagen later, moesten de Israëlieten uit hun woonplaatsen twee broden meenemen, gebakken van de eerste tarwe. Het waren ‘twee beweegbroden’ die aan de Here aangeboden moesten worden. De broden waren niet ongezuurd, zoals met Pesach, maar moesten gebakken zijn met gist; de enige graanoffers die met gist bereid werden. Waarom gist? En waarom twee broden? Het antwoord hierop geeft het Nieuwe Testament.
Het ontstaan van de Kerk van de Messias
Vijftienhonderd jaar was voorbij gegaan sinds God Zijn volk door Mozes opgedragen had het Wekenfeest te vieren. Veel was sindsdien gebeurd. Profeten waren gekomen en gegaan. Allen hadden ze de komst van een Verlosser, die Israël van zonde zou bevrijden, voorzegd. Uiteindelijk was hij gekomen en gekruisigd, overeenkomstig het eeuwig raadsbesluit van God. Hij was gestorven om Israël te redden. Toen stond hij op uit de dood, naar de profetie, en vóór zijn hemelvaart beval hij zijn discipelen in Jeruzalem te wachten totdat ze begiftigd zouden worden met de Heilige Geest. Ze wachtten 49 dagen na zijn opstanding, net zoals hun mede-Joden 49 dagen wachtten van Pesach tot Sjavoe’ot.
“En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen. En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten ... Nu woonden er Joden in Jeruzalem, godvrezende mannen uit alle volken die er onder de hemel zijn” (Hand. 2). Op deze Pinksterdag sprak Petrus zijn volksgenoten uit alle delen van de wereld, die voor het feest naar Jeruzalem gekomen waren, samen met een aantal proselieten toe. Hij getuigde voor hen van de Messias en eindigde met de aansporing: “Laat u behouden uit dit verkeerde geslacht!” En de Heilige Geest werkte zo krachtig dat “zij zijn woorden blij aanvaardden en zich lieten dopen. En op die dag werden ongeveer drieduizend zielen toegevoegd.” Zo werd de Kerk van de Messias, bestaande uit drieduizend Joden en niet-Joodse proselieten geboren.
Het ene ongezuurde en de twee gezuurde broden
Nu beginnen we de betekenis van de twee beweegbroden, gebakken met zuurdeeg, te zien. Gist is het symbool van zonde (Matth. 16: 5 en 1 Kor. 5:8. Ook de rabbi’s vergelijken de kwade neiging in de mens met gist in het deeg, Ber. 17a en Yalḳut Ruth, 601, red.).
Het Paasbrood moest ongezuurd zijn omdat dit een teken was van het zondeloze lichaam van de Messias, die zonder zonde was maar omwille van ons tot zonde gemaakt werd. Maar de kerk van de Messias, bestaande uit Jood en heiden, is niet zonder zonde. Het bevat gist, het symbool van zonde, dat ons eraan herinnert om niet in de kerk naar de volmaaktheid te zoeken maar in de Messias, de Zoon van God. Alleen Hij is zonder zonde.
Bronnen: V. Buksbazen, The gospel in the feasts of Israel; The Jewish Encyclopedia
Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van mei 2018
