Simeon Klompmaker

In het kader van de serie 'portretten van Hadderech-leden' legden we een aantal vragen voor aan Simeon Klompmaker (1980), kleinzoon van de in 2017 overleden Victorien Klompmaker-Jacobs.

Hoe ben je met de vereniging in aanraking gekomen?

Mijn oma sprak er wel eens over. Ook heb ik Joop Akker eens ontmoet bij mijn oma thuis, en Joop nodigde mij uit om eens te komen kijken bij Hadderech. Dat heb ik toen gedaan, op de ALV na de dood van Marjorie (2009).

Zou je iets over je werk kunnen vertellen?

Ik ben pianostemmer, alweer vijftien jaar. Ik heb geen grote werkplaats, maar een kleine werkkamer waar ik wel revisies kan doen, met name werk aan mechaniek en klavier (toetsen). Vervangen van hamerkoppen doe ik graag, om zo de pianotoon weer mooi te maken. Door de lockdown kan ik echter momenteel niet zoveel werken, omdat we thuis schooltje moeten spelen.

Meer info en mijn biografie staan op simeonklompmaker.nl

Hoe ziet je gezin eruit?

Cindy en ik zijn nu bijna 10 jaar getrouwd en we hebben 2 kinderen: Andreas (zes) en Jade (vier). Cindy is wetenschapper, gepromoveerd, en nu docent statistiek bij de studie orthopedagogiek in Nijmegen.

Kun je iets vertellen over je muziekhobby?

Toen ik zeven was kreeg ik algemene muzikale vorming, en toen ik negen was startte ik met hoboles. Vanaf mijn twaalfde begon ik ook wat met het schrijven van muziek. Er kwamen steeds meer muziekinstrumenten bij, toetsen, gitaarachtigen, en andere blaasinstrumenten. Ik ben al jaren de tel kwijt. Eens in de vijf jaar maak ik een foto waar alle instrumenten op staan die we in huis hebben. Toch is muziek maken op dit moment geen heel grote hobby. Ik besteed meer tijd aan lezen, en af en toe knutselen met hout.

Kun je iets vertellen over je Joodse afkomst?

Mijn oma was Joods. Ze was gewoon een lieve oma voor haar kleinkinderen. In het huis waren wel wat Joodse elementen (mezoeza, chanoekia, seiderschotel, boeken) zichtbaar, maar er werd niet veel over gesproken, in elk geval niet met de kleinkinderen, waarvan ik de oudste was. In 1995 is haar verhaal - met name haar onderduiktijd in Oldebroek - op schrift gesteld en later nog enkele malen gepubliceerd.
Haar verhaal kwam dus hoofdzakelijk tot me via mijn vader en via enkele boeken en info in Museum Sjoel Elburg.

Ik heb verder vol-Joodse familie, in de buurt van Amstelveen: twee neven, een nicht en een ex-tante. Met hen heb ik vroeger altijd positief contact gehad, maar de laatste jaren helaas minder.

Hoe beleef je je Joodse identiteit?

Als kind heb ik mezelf nooit als Joods beschouwd. Dit doe ik pas ongeveer sinds ik Hadderech-lid ben, elf jaar dus. Het jodendom speelde dus geen grote rol, hoewel ik wel op de middelbare school ooit een werkstukje heb gemaakt over Israël.

Ik ben een zgn. vaderjood. Omdat mijn oma holocaust-overlevende was en veel had meegemaakt, was dit element erg sterk aanwezig. Ik vermoed dat dit er ook voor gezorgd heeft dat mijn vader niet expliciet bezig is met Joodse identiteit, behalve dan het gedenken. Toen mijn oma overleed heb ik de meeste van haar Joodse boeken gekregen. Dit waren er niet heel veel, maar o.a. alle boekjes van Wiesje de Lange, een nicht van mijn oma. Zij was naar Israël geëmigreerd en is van daaruit in het Nederlands gaan schrijven. Haar boeken zijn via Christenen voor Israël uitgegeven.

Uiteraard wil ik ook wat over identiteit zeggen naar aanleiding van de ‘schijf van vijf’, die vijf aspecten van de Joodse identiteit onderscheidt: de Joodse cultuur, Israël, de Sjoa/antisemitisme, iemands persoonlijke levensgeschiedenis en de Nederlandse cultuur. Mijn hart gaat erg uit naar de Joodse cultuur. Literatuur en muziek met name. Ik voel me daar bij thuis. Bijvoorbeeld Chaïm Potok, Amos Oz. Daarnaast lees ik ook graag over de Joodse achtergronden van kunst, politiek, geschiedenis en het denken.

Hoe beleef je je Christelijke identiteit?

Uiteraard geloof ik in Jezus als mijn Leidsman en in de Bijbel als het Woord van God.
Tegelijkertijd heb ik moeite met het leerstuk uit de catechismus dat de mens van nature zondig zou zijn en geneigd tot alle kwaad (een visie die vaak doorwerkt in hoe het geloof wordt uitgelegd), en heb ik meer sympathie voor de Joodse visie dat de mens van nature goed is. Niet zondeloos maar wel gemaakt naar Gods beeld.
Bij de kerk voel ik mij voldoende thuis om er betrokken in deel te nemen, maar bij Hadderech voel ik mij meer thuis dan in de kerk.

Ik moest eens begeleiden bij het opwekkingslied “wij zijn het volk van God”. Daar werd ik niet vrolijk van en heb daar ook over geklaagd. Daarin ben ik net mijn oma: het volk van God dat is Israël!

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van februari 2021