De 7 kilometer lange Sunshine Skyway Bridge overspant een deel van Lower Tampa Bay en verbindt de centraal gelegen steden Bradenton en St. Petersburg aan de Golfkust van Florida. Bruggen gaan over onmogelijke kloven. Ze maken verbinding mogelijk.
Ik zweefde jarenlang ergens tussen joodse en christelijke gemeenschappen in. Waar kun je beter een brug leren bouwen?

Leven in de kloof

Als Joods volgeling van Jezus ben ik vaak de enige Joodse persoon die veel van mijn medekerkleden ooit hebben ontmoet. En van sommige Bijbellezende christenen heb ik opmerkelijke en ondoordachte antisemitische uitspraken gehoord. Om in de kerk te overleven, kreeg ik een dikke huid. Er ontwikkelden zich nieuwe lagen en eelt bij het weerleggen van bijvoorbeeld de gedachte dat de kerk Israël vervangen zou hebben in Gods plan.
Mijn man Bill heeft ook Joodse wortels, en in het begin van ons huwelijk vroegen we ons af: “Waar zijn de mensen die deze slecht geïnformeerde broeders en zusters kunnen helpen de Joodse fundamenten van hun geloof beter te begrijpen?” We hadden moeten weten dat het stellen van een dergelijke vraag vaak betekent dat God je uitnodigt om mee te werken aan het antwoord op je eigen gebed. Zo zijn we deel gaan uitmaken van het bouwteam dat de brug bouwde die we zo graag wilden zien en begon een langdurige inschrijving in de school voor bruggenbouw.

Het zware werk van bruggen bouwen

Bill en ik zijn ambassadeurs van het Joodse volk in de kerk geweest door les te geven en te schrijven over onderwerpen die de kloof tussen Joden en niet-Joden onoverbrugbaar houden. We leidden bijvoorbeeld demonstratie-Seders en gaven presentaties over het Oude Testament in kleine groepen. Mijn schrijfwerk voor de kerk omvat ook veel Joodse onderwerpen - zie ook Website Michelle van Loon
Al doende ging ik begrijpen waarom het bouwen van bruggen zo'n precisiewerk is. Bovendien kost het tijd om diepgewortelde vooroordelen weg te hakken. Er is volharding voor nodig om door het moeras van slechte theologie te graven om vaste grond te vinden voor een of twee pijlers als fundament.

Bij onze Joodse vrienden merkten we pijn en wantrouwen jegens allen die de naam ‘christen’ dragen. Begrijpelijk, de geschiedenis is vol van vreselijke dingen die mijn volk zijn aangedaan in de naam van Christus. Ik voel dat trauma ook, tot in mijn botten. Leden van de Joodse gemeenschap hebben het woord 'verrader' naar m’n hoofd geslingerd vanwege mijn geloof in Jezus.
Als ik hoor dat iemand me 'bekeerling' noemt, voelt dat als een stomp in de maag. Jezus, de Joodse Messias, heeft mijn Joods-zijn niet teniet gedaan, maar deze integendeel tot leven gewekt. Ik besef dat in Hitlers Duitsland mijn geloof in Jezus me niet zou hebben gered van de concentratiekampovens.

De brug oversteken

Mijn vroege jaren als volgeling van Jezus bracht ik door in fundamentalistische en charismatische kringen. Pogingen tot interreligieuze dialoog werden daar door velen gekenmerkt als zwakke, humanistische inspanningen omdat er geen evangelisatie of oproep tot bekering op de agenda stond. In de afgelopen jaren ben ik gaan waarderen hoe interreligieuze activiteiten kunnen dienen om de ander te vermenselijken. Interreligieuze evenementen gaven me de kans om een aantal essentiële hulpmiddelen voor het bouwen van bruggen te verkrijgen, waaronder het leren over de ander, het groeien in empathie en het vinden van een plek om vragen te stellen en te luisteren in plaats van klaar te staan met snelle evangelische antwoorden.
Maar echt bruggen bouwen vereist meer dan een goede set gereedschappen. Dialoog kan een structuur creëren, maar liefde is nodig om de brug over te kunnen steken.

We hebben een neutraal verbindingspunt met de Joodse gemeenschap gevonden rond zaken betreffende het antisemitisme. We hebben speciale diensten bijgewoond na grote gewelddadigheden. Na het bloedbad in de synagoge in Pittsburgh, dat in 2018 elf levens kostte, woonden mijn man en ik een interreligieuze herdenkingsdienst bij in een plaatselijke synagoge. Terwijl ik in de overvolle ruimte zat, vertrouwde Hebreeuwse gebeden bad en mijn “amens” zei op de woorden van troost en steun van de christelijke geestelijken, werd ik eraan herinnerd dat huilen met degenen die huilen een brug over een kloof creëert op een manier die dialoog alleen niet doen kan.
Daarnaast betalen we onze contributie aan onze plaatselijke afdeling van de Jewish Federation zodat we nieuws over lokale evenementen kunnen ontvangen, en we hebben een aantal workshops bijgewoond. Mijn man volgde er onlangs (via Zoom) een over antisemitisme in onze gemeenschap.

De Bruggenbouwer bij uitstek

Natuurlijk verlangen we er allemaal naar om de troost te ervaren van het verkeren onder mensen die onze naam kennen en altijd blij zijn dat we gekomen zijn. Maar we leven in het spanningsveld dat de bediening van de verzoening zich voltrekt in de ruimte tussen twee werelden.
Ik voel me thuis en niet thuis in de kerk. Ik voel me thuis en niet thuis in de joodse gemeenschap. Het kan eenzaam en een beetje eng zijn om heen en weer te reizen op een brug die altijd in aanbouw is, je als een balling voelen en leren leven als een pelgrim. Mijn hart verlangt altijd naar thuis. Het is liefde die me zal helpen het te vinden.

Jezus heeft inderdaad het landschap veranderd. Tijdens zijn aardse bediening bouwde hij bruggen en plaveide ze met zijn zelfopofferende liefde voor degenen die buiten de gemeenschap leefden, door zonde, ziekte of gebrokenheid. Vervolgens liep hij er weer overheen om de confrontatie aan te gaan met de afgezonderde groep van de religieuze elite die aan de andere kant van de kloof woonde.
Over zijn bediening zei hij: “Vossen hebben holen en vogels hebben nesten, maar de Mensenzoon heeft geen plaats om zijn hoofd neer te leggen.” Hij was niet op zoek naar een huis aan de ene of de andere kant van de kloof, maar in plaats daarvan creëerde hij een nieuwe gemeenschap van bruggenbouwers onder zijn volgelingen.

Tegenwoordig leven we in een tijd waarin de kloven die ons scheiden bodemloos lijken, en de verleiding om je met gelijkgestemden te verschansen aan een van beide zijden belooft veiligheid en vastheid. Het is eng en soms eenzaam om een afgrond in te stappen om in geloof een brug over de kloof te bouwen. Maar telkens wanneer ik het hoogste punt van de Sunshine Skyway bereik en een glimp opvang van het adembenemende uitzicht op beide oevers, word ik eraan herinnerd dat ik vanaf daar het duidelijkst mijn huis kan zien.

Dit artikel is een bewerking van Michelle’s artikel op Fathom

Over Michelle van Loon

Sinds ze tot geloof in de Messias kwam, in de nadagen van de Jezusbeweging, hebben Michelle van Loons Joodse afkomst, geestelijke honger en haar liefde voor het vertellen van verhalen haar geloofsreis gevormd en haar schrijven geïnspireerd.
Michelle is de auteur van zeven boeken, waaronder Translating Your Past: betekenis vinden in familiegeschiedenis, genetische sporen en transgenerationeel trauma en Moments & Days: hoe onze heilige vieringen ons geloof vormen.
Ze is 42 jaar getrouwd met Bill, moeder van drie kinderen en grootmoeder van twee.

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van maart 2022