Joop Akker

Hoe getuigt liefdevolle gemeenschap van Joodse discipelen van Jesjoea, ten overstaan van Israël en de Kerk, van Gods trouw aan Israël en de Kerk? Deze vraag stond centraal tijdens de online-conferentie van Yachad BeYeshua van 14-16 december. Yachad BeYeshua (lett. één in Jesjoea) is de wereldwijde interconfessionele gemeenschap van (momenteel 144) Joodse discipelen van Jezus. De miniconferentie bestond uit drie webinars van negentig minuten.

Mark Kinzer riep in zijn openingsspeech op de onderlinge verschillen te koesteren in plaats van bron van scheiding te laten zijn. Gods overvloed kan alleen openbaar worden in een veelheid van mensen en gezichtspunten: “We zijn als verschillende letters. Alleen samen vormen we de naam van Jesjoea, degene die Gods definitieve ja is tegen Israël, de Kerk en de hele schepping. En alleen samen zijn we een woord van verzoening en hoop voor de hele wereld.”

Judith Wolfe: eenheid in verscheidenheid

De hoofdspreker van de tweede dag was de 42-jarige professor Judith Wolfe. Net zoals Mark Kinzer benadrukte ze het belang van eenheid in verscheidenheid. Ze haalde C.S. Lewis aan, haar “favoriet onder de twintigste-eeuwse profeten”: “Als iedereen God op dezelfde manier zou ervaren en Hem op dezelfde wijze zou aanbidden, zou het lied van de Kerk zijn als een orkest waarin alle instrumenten dezelfde noot spelen.”

“Binnen Yachad BeYeshua is dit een belangrijk principe. God heeft ons op verschillende plaatsen geroepen en daarom kunnen en moeten we andere manieren erkennen om Joodse volgelingen van Jezus te zijn. Als organisatie beschouwen we de verscheidenheid van onze standpunten en roepingen niet als een obstakel voor onze gemeenschap, maar eerder als het terrein van onze gemeenschap, bijna de voorwaarde ervoor. We verlangen ernaar om te groeien in ons gemeenschapsleven, van elkaar te leren en elkaars roeping door de Geest te steunen. We beschouwen dit als een kostbaar geschenk, dat ons in staat stelt onze eenzaamheid als Joodse leerlingen van Jezus te boven te komen. We geloven dat onze onderlinge gemeenschap kan dienen tot versterking van het geloof van állen die Hem volgen. Ondertussen dragen we in ons de spanning om te behoren bij zowel het Joodse volk als het lichaam van de Messias, twee groepen met onverenigbare manieren van leven.”

Vervolgens ging Judith in op het getuigen aan Israël van Gods trouw aan haar in de Messias. Ze stond stil bij de verschillende visies onder Messiasbelijdende Joden zowel op het getuigen, als op de vraag waar Gods trouw aan Israël uit bestaat. Om bij het laatste te beginnen:

“Sommigen van ons zien Gods trouw aan Israël in het blijvende verbond, dat zichtbaar wordt in het Joodse leven volgens het rabbinistische jodendom. Anderen menen dat Jezus geheel Israël vertegenwoordigt en dat zijn lichaam daarom het Joodse volk omvat. Want hij en zij zijn onscheidbaar. Weer anderen zien Gods trouw aan Israël als een eschatologisch mysterie, zoals beschreven wordt in Romeinen 9-11: dat, wanneer de volheid van de heidenen bereikt is, de ogen van Israël geopend worden en zij zich zullen wenden tot hun Messias. Er zijn er ook die Gods trouw aan Israël in de eerste plaats als iets persoonlijks zien: in hun roeping als Jood om de Messias te volgen.

Hineh mah tov oemah naiem sjewet achiem gam jachad

Wat het betekent om een getuige te zijn wordt ook verschillend beleefd. Er is actief getuigen en vertellen van Gods trouw. Maar er is ook, en misschien vaker, een praktisch getuigen: het zichtbaar maken van Gods trouw aan Zijn volk.

Een belangrijk doel van Yachad BeYeshua is om elkaar in deze roepingen te steunen, van elkaar te leren en elkaar op een constructieve wijze uit te dagen. Maar de primaire wijze waarop we als organisatie getuigen is deze liefdevolle gemeenschap zelf. Zoals de psalmist zegt: ‘Hineh mah tov oemah naiem sjewet achiem gam jachad’ (Psalm 133:1).

En Jezus zelf zei: ‘Een nieuw gebod geef ik u, namelijk dat u elkaar liefhebt; zoals ik u liefgehad heb, moet u ook elkaar liefhebben. Hierdoor zullen allen inzien dat u mijn discipelen bent: als u liefde onder elkaar hebt’ (Joh. 13:34-35).”