G.J. Ornstein (1903-1961)

melodie: 'Wat de toekomst brengen moge'

Saevis tranquillus in undis [1]                          

Bij de wisseling der jaren,
beeld der onbestendigheid,
als wat kostbre uren waren,
wegglijdt in de eeuwigheid,
sta ik steeds voor nieuwe vragen;
wat mij wacht, ik weet het niet.
Zullen mij straks zorgen plagen
die mijn oog thans nog niet ziet?

Wordt mijn levensdraad gesponnen
deze nieuwe jaarkring uit?
Of ben ik die slechts begonnen
wijl men zonder mij straks sluit?
Wat de toekomst houdt verborgen,
niemand die het mij voorzegt,
wat voor heden of voor morgen
voor mij zal zijn weggelegd.

Doch bij al dit ongewisse
heb ik rust in mijn gemoed,
daar het mij niets zal doen missen
van Gods trouw die mij behoedt.
In zijn gunst zal `k mij verblijden,
en aan zijn hand veilig gaan.
Hij zal immer mij geleiden
op mij onbekende paân.

Dus getroost ga `k rustig verder,
ook al snelt de tijd voorbij.
Want de enig' goede Herder
weidt met stok en staf ook míj! 

 [1] Rustig te midden van woedende golven (lijfspreuk van Willem van Oranje)

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van januari 2023