Mordechai Wiseman

Het economische verhaal van Israël begint al voor de oprichting van de staat. In de jaren 1860, 1870 en 1880 waren de eerste immigratiegolven. Sinds de Romeinse tijd hadden er altijd Joden in het land gewoond, in wisselende aantallen.

Het waren arme Joodse gemeenschappen in de grote steden die vooral gericht waren op overleven. Maar aan het einde van de 19e eeuw trok een menigte mensen naar Israël, niet alleen om de Thora te bestuderen en in heilige steden te wonen, maar met het verlangen om de levensvatbaarheid van het land te herstellen.
Er worden in snel tempo landbouwgemeenschappen in heel Israël opgericht, tot de stichting van de staat.

In 1948 is er een piepklein volkje dat voor veel uitdagingen staat. Hier begint Gods belofte aan het Joodse volk en de eeuwenlange investering in menselijk kapitaal zijn vruchten af te werpen. Ze zeggen dat noodzaak de moeder van de uitvinding is en dat blijkt hier duidelijk: we zien een combinatie van mensen die wanhopig zijn, alles zijn kwijtgeraakt maar behoorlijk goed zijn opgeleid en eeuwenlang geleerd hebben om op eigen benen te staan, nadat ze uit het ene land waren gezet en naar een ander land waren getrokken.

In de daaropvolgende 75 jaar zien we het menselijk kapitaal echt opbloeien. Er is een verbazingwekkende economische ontwikkeling geweest en hebben we Bijbelgedeelten zoals Zacharia 8 en Jeremia 31, 32 en 33 werkelijkheid zien worden. God zegent het land opnieuw met wijngaarden en bomen, die economische groei en zegen symboliseren.

Ik leid Israel Firstfruits, een parapluorganisatie voor de markt hier in Israël (zie ook onder dit artikel, red.). Naar schatting is slechts een tiende procent van de bedrijven in Israël eigendom van Messiaanse gelovigen. Dus daarin loopt het lichaam van de Messias in Israël economisch gezien een beetje achter. Waar we nog steeds mee worstelen is onze armoedementaliteit. Succes in zaken en rijkdom zijn niet noodzakelijkerwijs positieve dingen in een christelijk wereldbeeld. Ik geloof dat het dat in een Bijbels wereldbeeld wel is. Het zijn geschenken van God. We moeten ze alleen niet boven God stellen maar gebruiken om het Koninkrijk te bevorderen.

Bovendien behoren veel van de 25.000 Messiaanse gelovigen tot een minderheid of het zijn nieuwe immigranten. Dat geeft beperkingen; maar dat is aan het veranderen. De huidige generatie Messiaanse gelovigen maakt deel uit van de tweede of derde generatie en is in Israël opgegroeid. Ze zijn autochtoon en moediger en hebben veel grotere sociale netwerken en dus meer sociaal kapitaal. Ze hebben ook een duidelijkere geloofsidentiteit en hebben niet de behoefte om te verbergen dat ze volgelingen van Jesjoea zijn. Er is geen conflict in hun geest en dus zijn ze veel vrijmoediger.

Het is ons streven om tien procent van de Israëlische samenleving te bereiken, door goed werk af te leveren en goede service te bieden en zo een relatief grote economische voetafdruk te hebben. Dan kunnen we echt zijn waar Jesjoea ons toe geroepen heeft, een zoutend zout en een lichtend licht en een zegen voor onze mensen!

Bron: YouTube@messiasbelijdendejoden, productie St. Steun Messiasbelijdende Joden.

Bron: Israel Firstfruits

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van april 2025