Thea Ornstein

Psalm 10:1 en 12-18 Deze Psalm is een grote bemoediging en troost voor ons in deze dagen waarin we veel van onze zekerheden, of beter ‘schijnzekerheden’, zien verdwijnen. De grote problemen in ons land en wereldwijd stapelen zich op en we worden er dagelijks mee geconfronteerd.

Het worden er steeds meer: wereldwijd een stormachtige tijd! We bidden God om ontferming, om barmhartigheid en om oplossingen. Dat gebeurt ook in de Psalm die we lazen, Psalm 10.
“Sta op, Heer, o God, hef Uw hand op, vergeet de ellendigen niet.” En als God dan opstaat, onze gebeden verhoort en de ellendigen niet vergeet, wat doet Hij dan? Maakt Hij er dan à la minute een einde aan, radicaal? Nee, dat is ons nooit beloofd. Zo werkt God niet. De woestijn blijft een woestijn. Maar Hij aanschouwt onze moeiten en ons verdriet en legt ze in Zijn hand. Dát wel.

We zijn nog niet in Kanaän, hoe we daar ook naar kunnen verlangen. En daarom blijven we bidden om Zijn barmhartigheid en blijven we met al onze vragen naar Hem gaan. In de wetenschap dat Hij alles ziet en de armen, de ellendigen, de daklozen, de vluchtelingen, de hulpelozen, de beschadigden, niet vergeet. Uiteindelijk zal hij al het kwade radicaal doen verdwijnen, het vernietigen.
Dat we solidair mogen zijn met mensen in nood en onze verantwoordelijkheid hierin aanvaarden. In ons lijden aan de wereld, een boekje van Dietrich Bonhoeffer, mogen we bidden om moed, om geloofsmoed om in vertrouwen op Hem te volharden, tot de macht van de Satan verbroken wordt.

Het feest van Soekkot komt er weer aan, en samen met Israël zijn we onderweg naar het grote feest van de intocht in het beloofde land. Eenmaal daar aangekomen zullen we samen God mogen aanschouwen van aangezicht tot aangezicht, als de Messias is gekomen, op de nieuwe aarde. En tot die tijd houdt God ons vast en leven we in díe verwachting. Moge het spoedig zo zijn, hopelijk nog in onze dagen! 

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van oktober 2022