Thea Ornstein

Afgelopen week stonden we stil bij 4 en 5 mei en ook bij Jom Ha'atsmaoet, ook op 5 mei: gedenkwaardige dagen. Wie van ons zal niet gedacht hebben aan die verschrikkelijke oorlog van ‘40-‘45 waarin zes miljoen van onze Joodse broeders en zusters uit ons eigen volk werden omgebracht, en waaraan nog altijd ook een aantal van onze eigen leden dagelijks blijvende herinneringen en gemis ervaren?

Verderop in het blad kunt u hierover nog meer lezen. Na ‘45 werd er wereldwijd gezegd: “nooit weer”!
Maar helaas is dit niet uitgekomen en zagen we keer op keer overal nieuwe uitbarstingen van oorlog en geweld, tot op de dag van vandaag niet ver bij ons vandaan in Oekraïne. Wat we niet mogelijk achtten is toch gebeurd: een oorlog vol ongerechtigheid, wreedheid en onmetelijk lijden met talloze slachtoffers. En mede hierdoor was 5 mei voor ons dit jaar een getemperd feest, ook vanwege alle onrecht en geweld, alle honger en ontheemding in onze Babylonische wereld.

Wat zullen, wat kunnen we doen? Ons terugtrekken uit deze boze wereld? Dat mag vroom lijken, maar dat is het niet. De profeet Jeremia roept via een brief de Joodse ballingen in Babel op om het goede te zoeken voor de bevolking. En ook om huizen te bouwen, akkers aan te leggen, huwelijken te sluiten en voor nageslacht te zorgen. Ik denk dat die brief ook voor ons bestemd is. Hij vergt van ons dat we het goede zoeken voor de wereld waarin we wonen. Dat we onrecht en honger bestrijden. Dat we het opnemen voor zieken en zwakken, nederig en vastberaden, uit op verzoening.
En ondanks alle recente spanningen in Israël de laatste weken mochten we toch samen de Onafhankelijkheidsdag van Israël vieren. Wat geweldig en wat een voorrecht! Moge de Eeuwige getrouwe ons volk Zijn troost en rust schenken in deze moeilijke tijden. Van duisternis naar het licht als de Messias komt, hopelijk in onze dagen!

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van mei 2022