Thea Ornstein

Op 10 april overleed na een langdurige ziekte op 89-jarige leeftijd Max Hart. “Verhuisd naar het eeuwig Vaderhuis”, stond op de rouwkaart. Zeven jaar geleden kwam hij via een artikel in het Reformatorisch Dagblad Hadderech op het spoor en werd lid. Al gauw nam hij er zijn geheel eigen plaats in, was spoedig een van ons en hoorde er helemaal bij. Je kon niet om hem heen; op zijn geheel eigen wijze was hij aanwezig. Het was als een thuiskomen voor hem, zoals hij zelf zei. Tijdens onze samenkomsten verraste hij ons met zijn grote Bijbelkennis en de uitleg hiervan.

En ook tijdens onze jaarlijkse sederviering had hij altijd een aanvulling, met aan het eind steevast een of meerdere moppen. Wat waren we blij dat er enkele jaren geleden, ondanks zijn ongeneeslijke ziekte, toch nog een geslaagde hartoperatie gedaan kon worden, waardoor hij nog enkele goede jaren bij zijn gezin en bij ons mocht blijven.

Vorig jaar zagen we zijn gezondheid steeds verder achteruit gaan en brozer worden. Hij hoopte zo op ons Paaskamp te kunnen komen maar er werd anders beslist. Kort voor zijn overlijden belde hij om te vertellen dat hij spoedig zou gaan sterven en zei: “Mijn koffers zijn gepakt. Ik heb veel gereisd in mijn leven maar waar ik nu naar toe ga ben ik nog nooit geweest.” Hij verlangde ernaar om te sterven en op Goede Vrijdag, kan het mooier, ging deze zoon van Abraham terug naar zijn hemelse Vader. Een oprechte Israëliet en een natuurlijke tak van de olijfboom. Zijn leven hier was vol en naar psalm 103 was het een gekroond leven. Wat zullen we je missen Max, met je gezelligheid en je humor. Je was een chaver, een gabber, een vriend. We danken God voor wat hij ons gaf in jou en danken ook jou voor alles. Onze laatste woorden waren: le’hitraot. Je nagedachtenis zij tot zegen.

Joodse wijsheid

Wat mij in de kerk opvalt is dat ze het vaak over de beer hebben maar vervolgens vergeten hem te schieten. Er wordt wel gesproken over vergeving maar er wordt niet verteld hoe je die kunt krijgen. Terwijl het zo simpel is, want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe. Het komt er dus alleen op aan dat we op Hém vertrouwen.

Max Hart, in een interview in 2016.

Zie ook artikel van Max Hart: 

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van mei 2020