Judith Boluijt

De blanco bladen van je boek,
rijgen zich als dagen leeg aaneen
met klemmend zwijgen, géén bezoek,
ziekte zaait nu angst bij iedereen.

Je levensboek van letters vol,
stond, naast de alledaagse dingen,
van de bezoekjes dikwijls bol,
nu zijn het slechts herinneringen.

Vandaag ligt weer een bladzij klaar,
een nieuwe dag, nog onbeschreven,
zul je ‘visite’ schrijven daar,
of weer door stilte zijn omgeven?

Maar God geeft jou in sierlijk schrift,
Zijn troost in eenzaamheid en vragen,
Hij heeft op 't blanco blad gegrift:
'Míjn liefde is er alle dagen'.

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van arpil 2020