Hanna Zack Miley

Hanna Miley (1932) groeide op als enig kind in een Joods gezin in Duitsland in de tijd dat Hitler aan de macht kwam. Zij was één van de 10.000 kinderen die via het Kindertransport naar Engeland vluchtten voor de Nazi’s, waar ze opgroeide als een Brits meisje. In de zoommeeting van Yachad BeYeshua van juni vertelde ze over haar leven.

Vroege herinneringen

Ik was 7 jaar oud toen ik mijn gevoel van Joods-zijn verloor. Sinds de abrupte scheiding van alles wat veilig en zeker was, ben ik op zoek geweest naar een schuilplaats. Op de avond van 24 juli 1939 stonden mijn ouders met tranen in hun ogen terwijl ik de steile trappen van de trein in Köln Hauptbahnhof opklauterde. Ik realiseerde me niet dat dat moment onze laatste glimp van elkaar zou zijn. Ik ervoer desoriëntatie, maar ik was me niet bewust van de afgrond die voor mijn ouders en zes miljoen andere Joden lag.

Mijn vader, Markus Zack, had een bedrijf in de hoofdstraat van Gemünd in de Eifel, niet ver van de Belgische grens, waar hij huishoudelijke artikelen en meubels verkocht. Hij maakte deel uit van de leiding van de kleine plaatselijke synagoge en we hadden een koosjer huishouden. Ik hield veel van hem en zie me nog naast hem zitten. Het is Pesach en net als hij lepel ik de slappe matse op uit mijn kopje met zoete, melkige koffie.

De weinige herinneringen aan mijn moeder Amalie Zack waren ook vervuld van liefde maar bleven tot mijn grote verdriet vaag, tot ik in 1992 Lisbet ontmoette. Lisbet was de eerste drie jaar van mijn leven huishoudster in ons gezin geweest. Ze had veel van mijn moeder gehouden en haalde urenlang herinneringen op! Ze gaf me een kostbaar geschenk, een band met mijn ouders en mijn Joodse roots.

Na de Kristallnacht november 1938 besloten mijn ouders om mij in veiligheid te brengen in Groot-Brittannië. Ze bemachtigden voor mij een onbetaalbare plaats op het Kindertransport. Een reddingsactie die het leven heeft gered van 10.000, voornamelijk Joodse, kinderen uit Duitsland, Oostenrijk, Tsjecho-Slowakije en Polen. Net als vele anderen werd ik opgevangen in het huis van een pleeggezin dat wilde helpen, maar geen kennis had van Joodse gebruiken of tradities. Ik verloor mijn taal, cultuur, religie, de liefde van mijn ouders en een vertrouwde manier om met God om te gaan.

Ontmoeting met de Messias

Soms wendde ik me in mijn nood tot God, maar meestal koesterde ik mijn slachtofferschap. Mijn tienerjaren waren beladen met woede en haat jegens Duitsland en Duitsers en diep van binnen had ik het gevoel dat mijn ouders me in de steek hadden gelaten.

Ik wist niet waar ik heen moest met al die duisternis tot ik langs Gods mysterieuze weg de levende Jezus ontmoette.

Ik was lerares in West Sussex toen ik voor het eerst hoorde dat ik de enorme last van het geleden onrecht aan Jezus kon geven, hangend aan het kruis. Ik gaf Hem al die haat en woede en ik ervoer Zijn vergeving en innerlijke reiniging. Dat was het begin van mijn genezingsreis.
Wel bleef ik mijn Joodse identiteit verbergen, volledig ondergedompeld in een niet-Joodse christelijke omgeving.

Een bloemenkrans in plaats van as

In 2008 ben ik begonnen met het onderzoeken en schrijven van mijn levensverhaal: ‘A Garland for Ashes’.

Op zoek naar de waarheid over het sterven van mijn ouders, ontdekte ik dat ze op 3 mei 1942 in het kleine Pools stadje Chelmno samen met 70 anderen in een grijze vrachtwagen waren gedreven, waarin ze op weg naar het bos waren vergast.

Op 24 juli 2016 stond ik op de plaats waar mijn ouders in de vrachtwagen waren gestapt, biddend met een aantal diep berouwvolle Duitsers en een andere Jood, wiens moeder als baby Wenen was ontvlucht. Ik voelde de hete zon, de aanwezigheid van de Heer, hoorde de woorden van berouw, hardop uitgesproken op die vreemde plek. Ik kwam zeer onder de indruk van de verlossende liefde van onze Vader.

Terugkijkend zie ik dat het lange en pijnlijke proces van het opgraven van de geschiedenis van mijn familie een hulpmiddel was dat God gebruikte om me te laten rouwen en mijn ouders te omarmen en andere facetten van mijn Joodse identiteit te herstellen.

Mijn Joodse identiteit

Deze lezing voor Yachad BeYeshua heeft me opnieuw doen nadenken over wie ik ben. Ik ben een ontheemde Asjkenazische jood, een gedoopte volgeling van Jezus, die vreugdevol de God van onze vaderen aanbidt in een Anglicaanse kerk, getrouwd met een niet-Joodse Anglicaanse priester. Toch was ik al die jaren op zoek naar een thuis. De afgelopen maanden las ik over Yachad BeYeshua op de website, sprak met Mark Kinzer en luisterde naar alle verhalen tijdens de webinars. Het heeft mijn hart geraakt. Het was een openbaring voor me om te horen van zoveel Joodse gelovigen in Jezus, die leiders in kerken zijn. Ik ontdek zo mijn Joodse roots en neem mijn plaats in in Gods hogere bedoelingen. Ik koester onze aanvaarding van elkaar, de eenheid te midden van onze verschillende roepingen, in synagogen, Messiaanse synagogen en kerken.

Leef ik nu Joods zoals in mijn kindertijd? Ik ben niet zozeer nauw verbonden met de Joodse gebruiken en feesten, maar het is eerder mijn persoonlijke identiteit. En na lange tijd kan ik voluit zeggen: dit is wie ik ben. Dit is Gods roeping voor mij. Op zevenjarige leeftijd was er een abrupte breuk met alle Joodse gebruiken en langzaam, heel langzaam omarm ik nu mijn Joods-zijn. Ik denk dat mijn hart op dit moment vooral betrokken is bij onze geschiedenis, bij degenen die ons voorgingen als volgelingen van de Messias.

Uitnodiging van Yachad BeYeshua

Beste vriend/vriendin,

Eindelijk is het zover – het is nu mogelijk om lid van Yachad BeYeshua te worden!

Bent u een Joodse volgeling van Yeshua en geïnteresseerd in contact met andere Joodse volgelingen van Yeshua uit verschillende tradities, culturen en landen, dan is dit het moment.

Wanneer u niet-Joods bent, maar toch Yachad BeYeshua wilt steunen en erbij wilt zijn, willen we u graag in een later stadium welkom heten als ‘vriend’ van Yachad BeYeshua. U hoort nog van ons!

De voorwaarden voor het lidmaatschap vindt u op Yachad BeYeshua [1]
We zien ernaar uit om u te leren kennen en te verwelkomen in onze groeiende gemeenschap!

Veel zegen in de Messias,

Mark Kinzer

[1] Het hebben van minimaal één Joodse grootouder is één van die voorwaarden.

Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van juli-augustus 2021