Thea Ornstein
Afgelopen 29 maart beleefden we met elkaar een onvergetelijke dag. Dit jaar weer in Doorn, ons fijne vertrouwde adres waar we al diverse jaren geweest zijn maar door omstandigheden een paar jaar niet konden komen.
Het was goed hier weer te zijn te midden van het vriendelijke en deels bekende personeel. Vanaf 10 uur kwamen uit het hele land de bekende gezichten binnendruppelen. Fijn elkaar weer te ontmoeten onder het genot van koffie met een ovenvers warm koffiebroodje.
Onze eerste spreker was Ab Goldberg, theoloog en vroegere directeur van de Cama-zending waarvoor hij jarenlang met zijn gezin in Ivoorkust werkte. Momenteel is hij als predikant actief in Maranatha-gemeenten. Op ons verzoek sprak hij over ons jaarthema ‘Wandelen met God’, aan de hand van diverse gedeelten uit Efeze, 1 Koningen 11:9 en Psalm 48. Heel duidelijk legde hij uit dat er na de dood van Jezus een nieuwe bedeling is gekomen. Er kwam een nieuwe orde, een nieuw bouwwerk. In plaats van de tweede tempel kwam een derde tempel, heilig in de Here en gebouwd door de Geest; dit is de gemeente, het lichaam van Christus. Onze roeping is die van priesters die wandelend in geloof hun dienst verrichten. Aandachtig werd er naar deze boeiende uitleg geluisterd. Te zijner tijd zal zijn referaat in ons blad komen.
Zoals gewoonlijk liep alles tot nu toe flink uit en konden we meteen naar het restaurant waar een uitgebreide heerlijke lunch ons toelachte. Graag en gretig werd er gebruik van gemaakt zodat ook ons middagprogramma later begon, met onze tweede gastspreker Michiel Steenwinkel. Jawel....., zoon van Chris en Els. Aan de hand van filmpjes vertelde hij ons over de huidige situatie van de Messiaanse Joden in Israël, voor wie hij via Comité Gemeentehulp Israël actief is. Tussen hoop en wanhoop willen Messiaanse gemeentes nu het verschil maken. Een gemeente ondersteunt de IDF door zo'n 500 maaltijden per dag te koken en vervolgens naar legerposten te brengen. Anderen schenken benodigdheden zoals kogelvrije vesten of bieden onderdak aan mensen die geëvacueerd zijn. Ook volontairs werken mee, uit Azië, Z-Korea, Duitsers en Zwitsers. Zo wordt geprobeerd zichtbaar te maken wie ze zijn, een getuigenis van de Messias. Het was goed om vanuit onze betrokkenheid te horen wat er zoal gebeurt.
Daarna zagen we ter ontspanning twee films over Israël. De eerste ging vooral over Jeruzalem en de ander over Tsfat en Tiberias. Natuurlijk krijg je dan zin om er naar toe te gaan. Wat zou het fijn zijn als dat weer zou kunnen.
Inmiddels arriveerden beetje bij beetje de avondgasten voor de seder en konden we aan tafel met elkaar: de mispoge was compleet. Wat een fijn gezicht de volle mooi gedekte tafels met bijna allemaal bekende gezichten, en gelukkig ook weer een aantal nieuwe.
Joshua Buijnink was onze chazan en dat hij kon zingen, hadden we vorig al jaar gemerkt. Nadat de nieuwe gasten zich hadden voorgesteld begonnen we met de viering, altijd weer bijzonder. Simeon verzorgde gelukkig weer de muziek en Joop en Pieter Siebesma vulden regelmatig de liturgie aan met extra uitleg.
Onder het eten van de Israëlische matses was het een gezellige boel. Aan het tweede gedeelte werd door verscheidene gasten deelgenomen door om beurten Bijbelgedeeltes te lezen en zo kwamen we met elkaar al zingend aan de laatste regel van de seder ‘Het volgend jaar in Jeruzalem’. Het Hatikwah werd natuurlijk gezongen en nog wat liederen uit onze eigen bundel. En zo kwam er een eind aan deze mooie viering en fijne dag waar we vast nog wel eens aan terug zullen denken. Met dankbaarheid aan Hem namen we afscheid. Hopelijk tot volgend jaar, hier of in Jeruzalem.
Dit artikel is afkomstig uit het maandblad Hadderech van april 2024