Hadderech
 

De Messiaans-Joodse Haggada die al meer dan 60 jaar door Hadderech gebruikt wordt kunt u hier downloaden.

Zie ook Melodieën voor de Sederavond

Rabbi Davie Schochet

De Haggada is het boek dat wordt gebruikt tijdens de Seder, op de eerste twee Pesach-avonden (dit jaar, 8 en 9 april 2020). Het woord Haggada betekent ‘vertelling’, omdat het in de eerste plaats bedoeld is om het verhaal van de uittocht uit Egypte te vertellen. Het leidt deelnemers door de rituele Seder-maaltijd en geeft aan wanneer en hoe elke handeling moet worden uitgevoerd. Er wordt gezegd dat de Haggada het meest gedrukte Joodse boek is. Loop je een plaatselijke Judaïca-winkel binnen dan word je inderdaad begroet door tientallen Haggadot, die elk een uniek commentaar, illustraties en vertalingen bieden.

Vraag: Voor het doen van de meeste mitswot (geboden), zoals het aanleggen van de tefillien, zeggen we een brachah (zegenspreuk). Waarom doen we dat niet voor het gebod van het vertellen van de uittocht-geschiedenis?

Antwoord: rabbi Schneur Zalman van Liadi legt uit dat de Haggada vol staat met brachot (zegenspreuken) en we geen brachah uitspreken over het uitspreken van een brachah.

Veel melodieën die bij Hadderech gebruikt worden zijn afkomstig van de langspeelplaat die in 1976 door het Joods Nationaal Fonds is gepubliceerd tgv het 75 jarig bestaan, gezongen door Hans en Asher Bloemendal. Arrangementen door Antoon Krelage.
De muziek van nummers 1, 4, 6, 7, 12 & 13 is gecomponeerd door H. Bloemendal.
Speciaal door de heer ir. J.B. Sondervan gedigitaliseerd.

Bron: NIK

01 Ha lachma anja

Thea Ornstein

Op 11 maart viert het Joodse volk het Poerimfeest, een van de vrolijkste feesten op de Joodse kalender. Het is het gedenken van Gods overwinning door Esther in het gemene plan om het Joodse volk uit te moorden. Het ontbreken van Gods naam in dit Bijbelboek is in wezen onbelangrijk in verhouding tot de centrale boodschap van het boek Esther. Zelfs wanneer we zouden denken dat Hij er niet is, is Hij er toch. Altijd is Hij achter de schermen bezig met het regelen en het uitvoeren van de bijzondere gebeurtenissen opdat Zijn soevereine wil wordt volbracht.

Isaac Bashevis Singer                                                                     

Het hele jaar mochten we van mijn vader, die rabbijn was in Warschau, geen spelletjes spelen. Vader zei dan: “Waarom tijd verspillen met zulke onzin. Het is beter om psalmen op te zeggen.” Als ik wat geld van mijn vader kreeg en ik hem vertelde dat ik er chocola, een ijsje of kleurpotloden voor wilde kopen, zei hij steevast: “Je zou er veel beter aan doen je geld te geven aan een arme, want liefdadigheid is erg belangrijk.”

Gottlieb Johannes Ornstein

Over de vraag of wij de Joodse feesten, al of niet in gewijzigde vorm, kunnen en willen meevieren wordt verschillend gedacht. Het is niet de bedoeling hier thans nader op in te gaan. Maar ook al laten we dit onbesproken, kunnen we toch min of meer onder hun bekoring komen. Vooral als we de moeite nemen ons de rituele handelingen in te denken die eraan verbonden zijn; of misschien die in onze herinnering terug te roepen, indien we vroeger daaraan persoonlijk hebben deelgenomen.

• De rebbe van Koretz zei: “Het is heel gepast om te huilen tijdens de Hoge Feestdagen. Want zo laten we zien dat we, ondanks al onze schijnbare wijsheid en geleerdheid, als hulpeloze kinderen zijn, die huilen wanneer ze iets nodig hebben.”
  
  
• De rebbe van Dzikov legde de zin uit die altijd gezegd wordt aan tafel bij Rosh Hasjanah: “Moge het de wil zijn van God dat we het hoofd worden en niet de staart.” Hij las het Hebreeuwse woord voor hoofd, rosh, als de beginletters van de volgende woorden: La’asot Ratson Avinoe Sje-basjamajiem, ‘om de wil te doen van onze hemelse Vader’.
  
  
• Rabbi Joshua van Dzikov vertelde het volgende verhaal:

Pieter A. Siebesma

Als Sjawoeot en Pinksteren op één dag vallen

De uitstorting van de Heilige Geest vond plaats op de eerste dag van Sjawoeot of het Wekenfeest, 50 dagen (zeven weken en één dag) na Pesach. De relatie tussen Pesach (de bevrijding van Israël uit het slavenhuis van Egypte) en Pasen (de bevrijding van de gelovige door de dood en opstanding van de Messias) is voor veel christenen wel helder. Maar bij het Pinksterfeest is dat veel minder duidelijk. Wat hebben de windvlaag en de tongen van vuur, het spreken in vreemde talen, verschijnselen die plaats vonden bij de uitstorting van de Heilige Geest op de discipelen, te maken met Sjawoeot? Dit Pinksterfeest is echter veel Joodser dan we wel denken.

Reuven Kashani

Het is niet alleen in Israël maar ook in andere oosterse landen de gewoonte om op de graven van heilige en vereerde personen uit het verleden te bidden. Zo stond Sjawoeot, het feest van de Wetgeving op de Sinaï, in veel landen bekend als ‘het feest van het bezoeken van graven’. Onder de meest bekende en vaakst bezochte graven zijn die van Rabbi Meir Ba’al Hanes in Tiberias, die van Rabbi Sjimon Bar Jochai in Meron, die van Rabbi Sjimon Ha-tzaddik en van de profeet Samuël in de heuvels rond Jeruzalem.