Martha Munneke-Gobetz

Verbaasd was ik toen ik voor het eerst bekende theologen hoorde zeggen, dat er nog nooit iemand uit de dood was teruggekomen. Waren ze dan Jesjoea vergeten, die uit de dood is verrezen met zijn Vredesgroet?
Verdrietig ook dat kennelijk de goede boodschap van de Opstanding zo langzamerhand schijnt te worden ingeruild voor het zogenaamd christelijke lentefeest van lammetjes, bloembollen en paaseieren.

Met de achterliggende gedachte dat Jesjoea een navolgenswaard voorbeeld is, maar lang geleden heeft geleefd en is gestorven. Maar juist het radicaal nieuwe van de Opstanding bevrijdt mij uit de cirkelgang van het natuurlijke. Ik geloof niet in een dode Jesjoea, maar in een levende. Hij is het Leven en door zijn verrijzenis ligt de dood achter mij en het leven voor mij.

Ondanks alle dood in mij en om mij heen, mag ik geloven in de potentie van Zijn opstanding. Die kracht vrijgekomen met de Opstanding wil ik hoe langer hoe meer leren kennen. Opstanding: een onvoorstelbare en niet wetenschappelijk te bewijzen gebeurtenis. Zouden we het wel geloven als Jesjoea een selfie had gemaakt: “Kijk mij eens uit mijn graf stappen?” Hij had gelukkig onze bevestiging niet nodig, want God heeft hem opgewekt. En de laatste vijand, de dood, zal worden verslagen. Hoe? Dat weet ik niet, wel dát het gaat gebeuren.

Martha is al meer dan 40 jaar lid van Hadderech en heeft als vrijwilliger gewerkt bij Joods Maatschappelijk Werk in het noorden des lands.